Con X-Men ’97 sentía estar nunha dimensión paralela, porque ficaba indiferente ante cada capítulo, e logo a xente extasiábase con ela e eu viraba confuso como se me tivese enganado co mando da tele e puxera outra cousa. PORÉN.
[Jorge Diz Pico]
Categoría: Reseñas
Críticas sobre filmes, libros, discos, eventos, etc.
Non sabería por onde comezar a opinar do Breath: un xogo desta preeminencia merece unha reseña exhaustiva. Mais entón habería tanto do que falar! Así que contarei só o que merece ser contado.
O outro día caeu unha maratón da triloxía Unbreakable-Split-Glass de M. Night Shyamalan, polo que aquí vai un par de liñas sobre cada unha. Con spoilers, claro.
Hai un par de semanas fixo algo de sol e estiven a ler un pouco na terraza. Os libros que teño agora na pía son cousiñas dos amigos de Radagast para practicar o meu asturiano e así foi que devorei dous libriños mentres torraba o peito ao sol.
Os produtos feitos con licencia non soen ser bos. Porén, o xogo de mesa de Battlestar Galactica era brillante. Mais ao ser un produto licenciado, é un sarillo de reeditar. Que decidiron facer entón? Sacalo con outra temática.
Balatro é un xogo tremendamente divertido pero sobre todo moi fresco. Ten unha idea tremendamente simple que eu nunca vira: é un roguelike deckbuilder que se xoga coa baralla francesa.
Hai uns meses que deixei de tomar café. No seu lugar, comecei a tomar chá. E malia que a miña mesa é grande, eu son zoupón.
Son inevitábeis a estas alturas as comparanzas de Dune c’O Señor dos Aneis… pero tamén c’Os Miserábeis e co Mortadelo e Filemón de Javier Fesser. Dígoo en serio.
Non é tan bo como Tumblr che faría crer, pero non deixa de ser un filme en xeral excelente. Eu recoméndoo.
Netflix cópialle a Amazon a súa técnica para que me coma a merda que sacan.
Unha execución soberbia e ramas moi interesantes.
Joguei ao Lost in Random e tem cousas boas e ruins. Joguei ao Heaven’s Vault e apenas vim ruins.
Ninguén me avisara que Garbage aínda están por aí e soan súper ben!
Doom Eternal é rápido, é agresivo, ten unha música de subidón e faiche gozar de acribillar demos. Berras «ha! fódete, cabrón!» cando logras esnaquizar un becho dunha ráfaga de balas. Sénteste o puto rei do inferno.
Nunca xogo a xogos de móvil. Por iso, sorpréndome convencido de que Marvel Snap é do mellor que xoguei na última década.
Achégome á fin do Metroid Dread e unha das cousas que mellor deseñadas ten son os inimigos xefe.
Faime moita ilusión contarvos que fun un dos quince influencers seleccionados para probar o incrible paquete turístico do Náutico de Castrelo esta fin de semana. Velaquí o meu relato da estancia.
Xogón trouxo á miña atención a existencia de Sálpock: O xogo de rol, de 2012, inspirado na BD do mesmo nome o segundo xogo de rol en galego da historia.
“Menos Samba e Mais Trabalhar” é o cuarto xogo de rol en galego, o primeiro en sete anos que non é unha tradución, o primeiro que é un hack (de L&F), e o primeiro en galego internacional.
Estes días revisitei a saga enteira de STAR WARS e aquí vai a miña opinión de cada filme, vistas en conxunto, e co beneficio da distancia no tempo nalgúns casos.