Ás veces a influencia cultural é moi sutil.
Novembro sempre foi o «mes de mortos» nas culturas de pasado católico, mais agora hai quen enche outubro de esqueletes e pantasmas desde o día 1 porque os ianquis inventaron o Spooktober. Para min a certeza é absoluta de que se for ao revés, estaríamos falando de Ghostvember e Defuntos como punto de saída da estética (non de chegada). E duraría ata chegar o advento como relevo.
Porque unha cousa que o imperio fai moi ben é desligar os ritos da súa orixe relixiosa (comercializándoos). Desa forma gozan de aceptación xeralizada e medran en versatilidade.
É absurdo desbotar enteira a cadea da túa cultura só por non gostares de quen engadiu o último elo: contextualízao, reaprovéitao, remódelao e continúaa. Todas as tradicións son remixes e refritos das mesmas cousas desde hai dous mil anos, pero parece que lle damos total propiedade ao seu último xestor, a Igrexa. Polo que co laicismo (cousa boa) desbotamos todo xunto e non queremos saber nada delas (cousa mala). É como queimar a casa porque non gostamos do último administrador da finca. A casa segue a ser nosa, segue a ser a mesma. E podemos quedar con ela mesmo se despedimos ao administrador!
Os referentes pódense admirar e mesmo reproducir baleirados de calquera adscrición. De feito, quizais o máis anticlerical que poidas facer é banalizar os referentes católicos: reapropiar, reclamar, reciclar e reinventar as iconas e os ritos, reducidos a outro elemento pop do teu imaxinario que empregar a pracer. Porén, desbotando de vez a nosa cultura por estar tinguida de relixión católica o que facemos é deixar un oco que indefectiblemente vai encher outro coa súa… especialmente se controla o monopolio da industria global.
Encántame un concepto que di Rafael Quintía e que penso reivindicar: en troques de crente non-practicante, el defínese como non-crente practicante. A entrevista paga moitísimo a pena toda mais, volvendo ao tema de Defuntos, inclúe un anaco en particular que adoro:
Se non lles queres contar aos nenos as túas crenzas locais sobre a morte o que significa é que cando vexan pelis de zombis van quedar impregnados igual dunha concepción existente, pero será a que xurda de crenzas alleas.
Rafael Quintía (parafraseado)
Marvel rediseñou a Thor en superheroe. Pois eu quero fanfics de Santa Bárbara disparando os astrocanóns contra a frota do Império Olláparo mentres Han Amaro esquiva os asteroides ao mando do Barcapedra VII!
Remestura de contido publicado orixinalmente en Twitter aquí e al.
Se che interesa o tema, xa o teño tratado arreo, tanto no contexto do Samaín como en xeral das influencias alleas hexemónicas.