Skip to content

Anonimato

O título presentábase xusto no medio da portada, cunhas letras formais e impoñentes reberetadas en prata: «Guía abreviada». Debaixo, unhas volutas florais debuxaban un espazo negativo demasiado conspicuo.

Achegueime o libro á cara e inclineino cara os lados, pensando que tal vez o autor estivese impreso noutra tinta, ou cun efecto reflexo polo que só se vese nalgúns ángulos. Mais non houbo manera. Aquilo estaba baleiro.

Era o que faltaba. Aquel libro de solemne tapa dura, deitado solitario e orgulloso no medio da beirarrúa nun día de choiva, resultaba agora non ter sequera autor ao que culpar daquela invitación cósmica ao misterio.

Apurei xunta un portal, pendurei o paraugas do brazo e folleei os capítulos. Pasei varias páxinas: todas en branco. Quen encadernaría un monte de folios baleiros? Cheguei ao final e pecheino, confuso. Non estaba convencido. Voltei abrilo. Ah, aquí estaba. O primeiro capítulo recollía unhas ideas moi interesantes sobre economía coas que enseguida concordei.

Avancei e os capítulos ían debullando posturas sobre todo tipo de temas. Política, ecoloxía, feminismo, deportes. Nunca lera algo co que estivera tan de acordo. Ata certas partes sobre sexo, recollendo algúns puntos sobre os que sempre me sentín tímido a opinar… Todo o meu pensar, deitado nesas follas.

Cheo de orgullo, metín o libro na mochila e marchei para casa. Cando cheguei, saquei fachendoso o libro e amoseino á miña parella, Batendo co dedo, pedínlle que ollase ben para a portada. Enriba, o título, «Guía abreviada»; e debaixo, en letras ben grosas, o meu nome. O seu autor incontestable.


Escrito orixinalmente para o Flash Fiction February, inspirado pola palabra semente Anonymity.