Rodeábao alí tanta opulencia,
nas profundidades da súa vileza,
que pensaba as súas vellas fraquezas
idas, mal soño, esquecida vivencia.Polo ouro afamado dictou sentencia:
ábrase o castelo con gran bruteza.
Sangue de neno tingue a fortaleza:
gloria sen fin a través da violencia.Mais non fica estático o sentimento.
O caos non cala as voces no ouvido
e a culpa aflora máis cada momento.Decae e comprende, berra doído:
«non importa canto cause tormento,
a escuridade son eu: vai comigo!»
Escrito orixinalmente para o April Daily Poem 2022, con cada verso inspirado respectivamente polas palabras e imaxes semente Opulent, Depths, Ancient, Dream, Hunger, Open, [blue pink and yellow abstract painting photo], Endless, Static, Chaos, Bloom, Decay, Storm, [forest during daytime photo]. Imaxes vía Unsplash.